CLASE DE PINTURA CON JOSÉ SOLLA

Hai días que que quedarán para sempre na nosa memoria,e asegúrovos que o día de hoxe, 15 de outubro de 2015, vai ser un deles.

Se,  xa é toda una aventura saír do colexio e ir dar a clase de plástica á Praza Massó ante a escultura “Inés Palmira”, xa non temos palabras para explicar a emoción que sentimos cando o noso amigo “JOSE SOLLA” se presentou para supervisar os nosos traballos.

O obxectivo era que reproduciramos, a nosa maneira,  calquera dos cadriños dos máis de 500 que compoñen o mosaico.

Os resultados foron do máis variados e moitos aínda están por rematar. Cando os teñamos finalizados, o artista quere volver a velos.

EXPERIMENTAMOS COS SENTIDOS

Nas aulas de cuarto, estamos traballando os sentidos, na materia de ciencias naturais. Pois ben, a pasada semana acudimos á recentemente inaugurada  aula de ciencias para ter diferentes experiencias sensitivas:

•  Ulindo diferentes aromas.
•  Probando variados sabores.
•  Tocando distintas texturas.
•  Montando e desmontando os órganos sensoriais.

Quedou totalmente demostrado que é doado aprender e pasalo ben ao mesmo tempo.
 Botádelle unha ollada a este vídeo!.

VISITA DE XOSÉ SOLLA

Lembrades cal foi o proxecto do curso pasado no noso colexio? 

Pois claro que si: “Lerarte”. 

Pois ben, a aula de 4ª A  eliximos traballar ao pintor morracense  Xosé Solla. Tras investigar sobre a súa obra e vida, case parecía que era un membro máis da nosa clase. Porén, quedounos unha pena moi grande pois, o desexado encontro non se puido levar a cabo porque o artista estaba en Arxentina, país ao que emigrou  hai máis de 60 anos, e ao que cada ano retorna para pasar alí o verán austral e, reencontrarse coa familia que alí formou.

Ao comezo deste curso todos sabiamos que Solla estaba en Bueu  e cada día preguntabamos por el. Este pasado venres, 2 de outubro,  por fin puidemos coñecernos e asegurámosvos que  este xuntanza superou as nosas expectativas.

Preparamos unha serie de pregunta que el nos contestou  amablemente sempre cun sorriso nos beizos, ou incluso con bágoas nos ollos cando a emoción o desbordaba:

Estas son algunhas das frases que sempre quedarán na nosa memoria.

• "Necesito pintar igual que comer, descansar ou respirar."
• "Os nenos e nenas tedes esa frescura, esa falta de prexuízos  que vos permite  pintar e debuxar como ningún adulto é capaz."
• "A pintura é unha disciplina que che permite ser libre, non hai ataduras, normas ou regras."
• "Algúns cadros  tardei anos en rematalos."
• "Teño varios lenzos sobre o mesmo cadro que vou  pintando simultaneamente."
• "O día que me marchei por primeira vez a Arxentina, con 22 anos, a miña nai non se ergueu da cama para despedirse porque non podía coa súa pena."
• "Un país non volve a ser o mesmo  cando un dos seus habitantes  emigra. Pérdese un zapateiro, un médico, un  fillo, ...  Os mandatarios deberían convencelos para que se  quedaran."
• "Sinto unha emoción moi grande cando camiño polo paseo de Portomaior que leva o meu nome."
• "Síntome moi querido en Arxentina, porén nunca renunciei a miña nacionalidade española".
• 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  

Antes de rematar a visita agasallámolo con algunhas das nosas creacións que ían cheas de dedicatorias onde lle amosamos a nosa admiración.
Estamos ansiosos por ver o mural que sobre un boceto seu vaise colocar na praza do concello de Bueu.

DESPEDIDA DE ÁFRICA

O último día de  cole foi un día de "sentimentos encontrados". Por un lado estabamos felices, acabábamos de representar as obras de teatro para os máis pequenos do centro, ademais empezaban as vacacións de verán pero ... tamén era o derradeiro día da nosa queridísima compañeira: 
ÁFRICA.

Todos lle escríbímos un pequeno texto para demostrarlle o noso cariño pero, primeiro empezou a emocionarse ela, e despois foi como un contaxio... acabamos todos con bágoas nos ollos. A verdade é que lle puxemos cousas preciosas porque ela sinceramente as merecía.
Seremos a clase máis traste e movida do cole pero podemos asegurarvos que estamos cheos de bos sentimentos e así llo demostramos a nosa amiga. 

QUERÉMOSTE ÁFRI!

FIN DE CURSO

O alumnado de terceiro preparamos durante o terceiro trimestre unhas sinxelas obras para representar en fin de curso.

Primeiro empezamos por facer unha adapatación teatral á novela de Neira vilas "ESPANTALLO AMIGO" . Ensaiábamos na hora de valores porque consideramos que iso precisamente era o que nos quería transmitir o autor: "valores como a amizade, o compañeirismo, a empatía e sobre todo a xenerosidade". 
Este foi o resultado:   
O alumnado que non imos a valores non quixemos quedarnos atrás, e aproveitando que no cole estabamos inmersos no proxecto "Lerarte" decidimos facer unha sinxela representación da "Última Cea" de Leonardo Da Vinci.
Neste vídeo podedes contemplar o resultado:






 Por outra banda o alumnado de 4º A fixeron unha pequena actuación cos seus monicreques.
 Durante este último trimestre traballaron o teatro na aula pero dunha forma máis dinámica. A profe trouxo escuma e crearon a súa propia marioneta. Unha vez confeccionada, puxéronlle nome e por pequenos grupos inventaron unha pequena obra de teatro. Velaquí os resultados.

Empezaron a dárlle forma e cor aos seus monicreques.

Escribindo as súas propias obras de teatro. 
Dialogando, falando...traballando en pequenos grupos.

Unha vez rematadas, tocaba ensaiar, e que mellor forma de facelo que saír ao patio e disfrutar dunha xornada ao aire libre.

Os resultados foron fantásticos!

  4º A

E tras varios ensaios, representaron as súas pequenas obras diante de todo o alumnado do 2º ciclo.  Faltou un equipo por representar a súa obra de teatro porque varios dos seus membros faltaron esa semana. 
Estaban moi nerviosos pero fixérono xenial!


GRAZAS! SODES UNS ARTISTAS!

VERMES DE SEDA

As aulas de terceiro e de cuarto vivimos en primeira persoa o proceso de metamorfose dos vermes de seda. 
Todo comezou un 14 de abril, cando un alumno de terceiro chegou á volta das vacacións de Semana Santa cun bo número de ovos. Ese mesmo día puidemos contemplar con gran admiración como xa nacía o primeiro e minísculo verme.

En días posteriores seguiron eclosionando sen parar un bo número deles e... claro había que darlle de comer. 
Só comían follas de moreira!!!

Os nenos e nenas de 4º fixémonos moitas preguntas que investigamos para saber máis dos vermes.  Algunhas como estas: 

                     - Só comen follas de moreira?
                     - Cantos ovos poñen aproximadamente?
                     - Hai vermes de diferentes clases?
                     - Por que os casulos son de diferentes cores?
                     - Canto tempo tardan en facer o casulo?
                     - Canto tempo tardan en sair do casulo?
                     - Como se diferencian os machos das femias?
                     - Como se extrae a seda dos casulo?

A estas e moitas máis curiosidades que fomos atopando, fomos respondendo ao longo de toda a metamorfose. Puidemos ver en primeira persoa todo o ciclo da súa vida.

Chamounos a atención o moito que comían.
Deixaban as follas peladiñas!

Comendo de semellante maneira pronto alcanzaron un tamaño considerable.

De súpeto empezaron a deixar de moverse e de comer. 

EMPEZABAN A FACER O CASULO! 

Foi rápido ao día seguinte xa estaban completamente envoltos no casulo de seda. E ... en 22 días naceron as bolboretas. Parecía maxia.

De seguida comprobamos como se apareaban e poñían os novos ovos. 

O proceso volvería a comezar a próxima primavera!

Para rematar acudimos a nosa recén estreada aula de ciencias onde fomos quen de facer fío de seda!!!!